มาเก๊า มองลอดแว่น

ตอน : มาเก๊า มองลอดแว่น
ผู้นำทางอร่อย : หมูหย็อง
ผู้ชิมร่วม : หมูแผ่น

เอาล่ะ เพื่อให้ผู้อ่านและผู้หาข้อมูลทั้งหลายไม่ต้องพลิกแพลงตะแคงอ่าน หมูหย็องซึ่งจะใช้แทนตัวข้าพเจ้าเองนับแต่บัดนี้เป็นต้นไป ขอเกริ่นมาเก๊า แบบโป๊ะเชะ ตรงๆ ดื้อๆ ให้ท่านผู้อ่านทั้งหลายได้รู้จักแบบไม่อ้อมค้อมเลยละกันนะ
เชื่อว่าใครหลายๆคนที่มีความคิดแว๊บนึงคะนึงถึงมาเก๊า ไอ้ภาพแว๊บนั้นคงหนีไม่พ้นคาสิโนและแสงไฟที่สว่างไสวทั้งค่ำคืน แต่เดี๋ยวก่อน อร่อยของหมูหย็องที่มาเก๊าคราวนี้ มีแสงสีวับๆแวมๆแน่นอนแต่ปราศจากการพนันโดยสิ้นเชิงนะจ๊ะ

มาเก๊าที่ได้สัมผัสในระยะเวลาเพียงแค่ 3วัน 2คืน อาจจะดูน้อยนิด แต่หมูหย็องพอจะกลั่นออกมาเป็นคำพูดได้ดังนี้
1. มาเก๊า ใช้ภาษีจากคาสิโนเป็นตัวพัฒนาประเทศ แต่ข้างในมาเก๊าที่ถูกล้อมรอบด้วยเงินเหล่านั้น มีอะไรมากมายให้สัมผัสมากกว่าบ่อนพนันทั้งหลาย
2. คนมาเก๊าที่พบเจอ ส่วนมากก็คือชาวจีนที่พูดภาษาจีนกวางตุ้ง ได้ว่องไวปานสายฟ้า แต่ถึงกระนั้น 80 % ในเหล่าชาวจีนที่พบเจอระหว่างทางก็พร้อมที่จะช่วยเหลือนักท่องเที่ยวอย่างเรา ถึงแม้พวกเขาเหล่านั้นจะพูดอังกฤษ ไม่ได้แม่สักคำเดียวก็ตาม
3. สถาปัตยกรรมที่เป็นแรงชักจูงให้หมูหย็องไปเที่ยวถ่ายภาพที่นี่ ในครั้งแรกนั้นคือแหล่งท่องเที่ยวที่เป็นมรดกโลก(โดยยูเนสโก)ซึ่งออกสไตล์โคโรเนียล ตามแบบฉบับของชาวโปรตุกีส แต่เมื่อได้ไปสัมผัสมาเก๊าจริงๆ หมูหย็องกลับประทับใจในความเป็นชาวเลแบบจีนของที่นี่แทน อากาศดี เงียบสงบ โอบกอดโดยทะเลและลมหนาว
4. อาหารที่มาเก๊า ไม่เหมาะกับคนที่ทานอาหารรสจัดอย่างหมูหย็อง แต่บางจานเช่นบะหมี่ หรือข้าวหน้าเป็ดแม้รสไม่จัดแต่รสชาดอร่อยเหาะมาก และถ้าถามว่าหม่ำอะไรแล้วติดใจที่สุด คงตอบไม่ได้จริงๆ เพราะเป็นขนมแบนๆอย่างนึงที่ไม่รู้จักชื่อ (ซื้อมาได้ก็บุญแล้ว เพราะคุยกับคนขายไม่รู้เรื่อง)
5. ทาร์ตไข่ ที่ร้าน Lord Stow แจ่มเกินคำบรรยาย ใครนึกไม่ออกให้ลองไปกินทาร์ตไข่ร้านKanom เจ้าดังในสยามดูก่อน กินเสร็จให้คูณความอร่อยเข้าไปอีก 5 เท่า
6. การเดินทางจากเมืองไทย แค่คลิกไปที่ www.airasia.com จองตั๋วง่าย สบายบรื๋อ
7. การเดินทางไปไหนมาไหนในมาเก๊า แค่ดูป้ายรถเมล์ให้ถี่ถ้วน จากนั้นจะง่ายมาก รถเมล์บ้านเค้ามาตรงเวลาและมาถี่ๆ
ดังนั้นไม่ต้องกลัวว่าจะ miss the bus นะจ๊ะ และขอ ปล. ไว้หน่อยว่า เรื่องหลงทางในต่างแดนน่ะ เป็นเรื่องธรรมชาดดดดดดด คริๆ
8. ออกตัวหน่อยว่าทำไมหมูหย็องไม่ข้ามไปเที่ยวฮ่องกง นั่นเป็นเพราะว่าหมูหย็องไม่ชอบความวุ่นวาย ไม่ปรารถนาจะช็อปปิ้ง และหมูหย็องไม่ได้ปลื้มดิสนีแลนด์ซักแอะ

ตอนหน้าเป็นตอนฝ่าด่านบันไดงู ก่อนข้ามไปมาเก๊าล่ะเน้อ
ใครอ่านมาถึงบรรทัดนี้ ตามธรรมเนียมของที่นี่ ช่วยเขียนเมนท์ให้นิดส์นึง ดีไม่ดียังไง จะได้นำไปปรับปรุง หรืออยากจะให้มีส่วนไหนเพิ่มเติม ถ้าพอจะเขียนได้ก็จะมั่วๆมาลงให้นะเครอะ ใครขี้เกียจเขียน ก็แค่ส่งหน้าอมยิ้มมาก็พอละ จะได้มีกำลังใจเขียนต่อไปนะค้าบบ! แต๊งกิ้วล่วงหน้าคับผม